2016 Kasım ayında bir kanepeye gömülmüş, ülkeden hatta dünyadan bir süre kaçmak istiyor, bu kadar çok ölümün olmadığı bir yerde yaşamamız mümkün değil mi diye düşünerek televizyon ekranına bakıyordum.

Çok, çok kötü günlerdi.

Telefonum çaldığında arayan kişinin kim olduğuna bile bakmadan açtım, bir an evvel konuşayım da bitsin diye.

Adnan Dalgakıran “Özlem Hanım” dedi, “Benim bir kitap projem var.” Kitap, proje… O anda o kadar uzaktı ki bana…

Israr etmeseydi, bir kahve için buluşmasaydık, o kanepeden uzun süre kalkamayabilirdim.

Bu kitap, yani “BAZEN OLMAZ…” beni hayata döndürdü.

Bunun için her şeyden önce Adnan Dalgakıran’a müteşekkirim.

***

Dünyanın en zor coğrafyalarından birinde yaşıyoruz.

Yetmezmiş gibi, görünen o ki dünya tarihinin en sarsıcı eşiklerinden birini geçiyoruz.

Böylesi bir dönemde hepimizin biraz cesarete, çokça da umuda ihtiyacı var.

Kitabımız işte bu iki duyguyu büyütmek, çoğaltmak ve yaymak amacıyla hazırlandı.

Yapamazsın değil, “Yapabilirsin”, “Senin insan olarak değerinin sadece sahip olduklarınla ilgisi yok” diyebilmek için hazırlandı.

***

Konuştuğum değerli isimlerin hepsinden farklı şeyler öğrendim, her soru sorduğumda, ruhumda ve aklımda yepyeni ufuklar açıldı.

Cem Yılmaz’la “yeteneklerimi ve becerebildiklerimi” gözden geçirdim, Arda Turan’la “iyi ya da kötü adam olmanın hata yapmakla ilişkisini” düşündüm.

Cem Boyner, Yeni Demokrasi Hareketi’ni olağanüstü bir samimiyetle anlatırken, hangi heyecanlarla ona oy attığımı hatırladım. Zeynep Bodur Okyay babasıyla verdiği kendisi olma mücadelesinden örnekler verirken, bir genç kadın olarak medyadaki ilk yıllarımı anımsadım.

Abdülkadir Konukoğlu’nu dinlerken Anadolu değerlerinin içtenliği iyi geldi yüreğime, Hanzade Doğan Boyner’le modern bir kadının özgürlüğü…

Hüsnü Özyeğin’le iş dünyasında dostlukların değerini keşfettim. Muhtar Kent’le konuşurken de çok çalışmanın gerçekten ne demek olduğunu…

Ali Sabancı neleri geride bıraktığını anlatırken “zenginlerin de bilge olabildiğini” gördüm. Mustafa Denizli ise “Neden bu kadar sabırla bekliyorsunuz” soruma yanıt verirken umudu canlandırdı içimde.

Bu kitap, bana çok iyi geldi.

BAZEN OLMAZ… Doğru.

Ama bazen de olur!

Yaşam boyu bunun için uğraşmaya bin kere, milyon kere değer.

Teşekkürlerimle…

Öncelikle beni kör kuyulardan çıkarıp, o karanlık dönemimde bir anlam sunan Adnan Dalgakıran’a…

Liderliği ve bitmek tükenmek bilmeyen enerjisiyle her kapıyı açan çok değerli dost Ali Sabancı’ya…

Yayınevinde her ricamı tereddütsüz yerine getiren ve mükemmel bir kitap için aralıksız çalışan Cüneyt Dalgakıran, Adem Koçal ve CUMBA’ya…

Elbette eşsiz fotoğrafları ile bu kitabı unutulmaz kılan Muhsin Akgün’e…

Benimle Barcelona’ya gelip Arda Turan’ı özel olarak fotoğraflayan Uğur Utku Sezer’e…

Her bölümü, istediğim her gün ve saatte koşarak gelip mükemmel bir biçimde kameraya kaydeden, montajları hazırlayan eski mesai arkadaşım çok sevgili yönetmenim Aykut Öndemir’e…

Ve son dönemde yaşamımdaki küçük mucizeleri borçlu olduğum, gönül gözümü açan Esra Erdoğan’a…

Çok teşekkür ederim.

Özlem Gürses
23 Nisan 2017
İstanbul